Σε προηγούμενο άρθρο υποστηρίχτηκε ότι ο μεταπολιτευτικός δικομματισμός δημιούργησε το «τέλειο έγκλημα», ένα πλέγμα νομικών διατάξεων που προστατεύουν πλήρως τους πολιτικούς. Κατά το άρθρο 86 του Συντάγματος, μόνο η Βουλή μπορεί να ασκήσει δίωξη κατά υπουργών για αδικήματα που τέλεσαν «κατά την άσκηση των καθηκόντων τους». Η αρμοδιότητα ασκείται το αργότερο μέχρι δύο χρόνια μετά […]
Η Χάνα Άρεντ έγραψε το 1951 ότι μπορεί μια ωριαία μέρα να αποφασίσει η ανθρωπότητα δημοκρατικά ότι ένα μέρος της πρέπει να εξολοθρευτεί. Η Άρεντ το έγραψε αυτό στον απόηχο του Ολοκαυτώματος, όταν είχε γίνει προσπάθεια να εξολοθρευτούν οι Εβραίοι, οι ομοφυλόφιλοι και οι Ρομά, όχι για το τι έκαναν αλλά για το ποιοι ήταν, […]
Η θεωρία του κράτους δικαίου υποστηρίζει ότι μπορεί να μεταφράζει πολιτικές συγκρούσεις σε διαφωνίες περί της ερμηνείας του νόμου, να τις αναθέτει σε τεχνικούς του δικαίου, δικηγόρους και δικαστές, και έτσι να βοηθάει με την επίλυσή τους την κοινωνική ειρήνη και καταλλαγή. Αλλά οι συνεχείς αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας που ακυρώνουν σημαντικές πολιτικές της κυβέρνησης […]
Ο Τραμπ, ο Ολάντ και η Μέι υποστήριξαν ότι οι πρόσφατοι βομβαρδισμοί της Συρίας ήταν νόμιμοι και απαραίτητοι για να τιμωρήσουν τη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Ασαντ και να προστατεύσουν τον συριακό λαό από ανθρωπιστική καταστροφή. Η Νέα Δημοκρατία έτρεξε να επιδοκιμάσει τους βομβαρδισμούς. Αλλά παρ’ ότι συνεχώς επικρίνει την κυβέρνηση γιατί την […]
Η απεργία πείνας έγινε πάλι μόνιμος τρόπος διαμαρτυρίας και αντίστασης. Οι 300 της Υπατίας, οι μετανάστες στην Αμυγδαλέζα, οι Σύροι πρόσφυγες στο Σύνταγμα, ο Ρωμανός το 2014, ο Δημάκης σήμερα επιστρέφουν σε μια αρχαία μέθοδο αντίστασης. Γιατί λιμοκτονούν στην κοινωνία της αφθονίας; Αυτονομία και ανυπακοή Οι απεργοί πείνας είναι ο βαθμός μηδέν της ανθρωπότητας. Είναι […]
Τον Απρίλιο του 1872 μια «σοβαρή» Αγγλίδα δημοσίευσε γράμμα στους Times του Λονδίνου με τίτλο «Είναι οι γυναίκες ζώα;». Απευθυνόταν στους Βρετανούς βουλευτές: «Το κατά πόσον οι γυναίκες είναι ίσες με τους άνδρες έχει συζητηθεί ατέρμονα χωρίς απάντηση. Το κατά πόσον έχουν ψυχή παραμένει βαθιά αμφισβητούμενο θέμα. Θα ήταν όμως υπερβολικό να σας ζητήσουμε να […]
Μετά το 1989 τα ανθρώπινα δικαιώματα έγιναν η τελευταία «οικουμενική» ιδεολογία. Ενώνουν τον Βορρά με τον Νότο, τους καπιταλιστές της παγκοσμιοποίησης με τους κινηματίες της αντιπαγκοσμιοποίησης, τους φιλελεύθερους του πρώτου κόσμου με τους επαναστάτες του τρίτου, τους «δικαιωματικούς» και τους «κρατιστές». Για κάποιους αποτελούν σύμβολο του φιλελευθερισμού ή του ατομισμού, για άλλους της κοινωνικής δικαιοσύνης […]
Το 2015 και το 2016 στιγματίστηκαν από τις τραγικές εικόνες ενός ξεριζωμένου ανθρώπινου πλήθους που, ως πρόσφυγες και μετανάστες, εγκατέλειψαν τα πεδία των μαχών στη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη για να έρθουν στην Ευρώπη, τη δική τους Γη της Επαγγελίας. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πάλεψαν με τα κύματα στο Αιγαίο […]
Από το 1989 και μετά, τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν γίνει η ιδεολογία μετά από «το τέλος των ιδεολογιών», η τελευταία «ουτοπία» σε έναν κόσμο χωρίς αξίες. Αλλά η μεταχείριση προσφύγων και μεταναστών, η κατάσταση εξαίρεσης στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και στους δρόμους της Αθήνας, και οι «ανθρωπιστικοί» πόλεμοι δείχνουν ότι η κατάσταση είναι πιο […]
Στη συζήτηση για το κοινωνικό μέρισμα παρακολουθήσαμε ένα πολιτικό θέατρο του παραλόγου. Πέρυσι, η Νέα Δημοκρατία δημιούργησε το σύνδρομο του Σκρουτζ, του μίζερου τσιγκούνη στο περίφημο παραμύθι του Ντίκενς, που θέλησε να καταργήσει τα Χριστούγεννα γιατί είναι πολύ ακριβά με τα δώρα τους. Ετσι, δεν ψήφισε τη δέκατη τρίτη σύνταξη για τους χαμηλοσυνταξιούχους. […]
