Ο Τραμπ, ο Ολάντ και η Μέι υποστήριξαν ότι οι πρόσφατοι βομβαρδισμοί της Συρίας ήταν νόμιμοι και απαραίτητοι για να τιμωρήσουν τη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Ασαντ και να προστατεύσουν τον συριακό λαό από ανθρωπιστική καταστροφή. Η Νέα Δημοκρατία έτρεξε να επιδοκιμάσει τους βομβαρδισμούς. Αλλά παρ’ ότι συνεχώς επικρίνει την κυβέρνηση γιατί την […]
Η συζήτηση για το Μακεδονικό αποτελεί εργαστήρι για την κατανόηση της ιδεολογίας. Η Μακεδονία, ακούσαμε, είναι είτε ιστορία είτε γεωγραφία, αποκλειστικά ελληνική ή κομμάτι και άλλων, έθνος ή πληθυσμός, γλώσσα ή διάλεκτος, περιφέρεια ή κράτος. Και αυτά μόνο στην Ελλάδα. Αν ακούσουμε τι λέγεται στην ΠΔΓΜ θα προσθέταμε και πολλά ακόμη. Αυτό που έγινε σαφές […]
Οι αναλύσεις για το συλλαλητήριο της Αθήνας πρόδιδαν μια αμηχανία. Οι αριστεροί τόνισαν σωστά τον εθνικισμό των ομιλιών και την έντονη παρουσία των ακροδεξιών, αλλά είχαν πρόβλημα με τους αριθμούς. Οι δεξιοί επέμεναν στο μέγεθος των συγκεντρωμένων -τη «λαοθάλασσα» που εξέφραζε την «ψυχή του έθνους»-, αλλά το παρουσίασαν ως αντικυβερνητικό. Το συλλαλητήριο αποτελεί τους «νέους […]
Μετά το 1989 τα ανθρώπινα δικαιώματα έγιναν η τελευταία «οικουμενική» ιδεολογία. Ενώνουν τον Βορρά με τον Νότο, τους καπιταλιστές της παγκοσμιοποίησης με τους κινηματίες της αντιπαγκοσμιοποίησης, τους φιλελεύθερους του πρώτου κόσμου με τους επαναστάτες του τρίτου, τους «δικαιωματικούς» και τους «κρατιστές». Για κάποιους αποτελούν σύμβολο του φιλελευθερισμού ή του ατομισμού, για άλλους της κοινωνικής δικαιοσύνης […]
Γράφαμε στο προηγούμενο ότι όταν «ο εγωκεντρισμός γίνεται κυρίαρχη κοινωνική ηθική, αυξάνει τις ανισότητες και δημιουργεί πραγματικούς και φανταστικούς φόβους. Το δόγμα “νόμος και τάξη” επεκτείνεται, η αστυνόμευση γενικεύεται, η κατάσταση ανάγκης μονιμοποιείται. Η εγωκεντρική ελευθερία οδηγεί σε έναν ολοένα εντεινόμενο καταναγκασμό» (http://www.efsyn.gr/arthro/eleytheria-isotita-katastoli). Λίγες μέρες αργότερα, η αντιπαράθεση για την «ανομία» και οι αποκαλύψεις για […]
Η πτώση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού και η αποχώρηση του ανύπαρκτου κομμουνισμού ήταν το αποκορύφωμα μιας μακριάς περιόδου πολιτικής ήττας και θεωρητικής αποτυχίας της Αριστεράς. Τα συντρίμμια του τείχους του Βερολίνου χτύπησαν κυρίως τους δημοκράτες κομμουνιστές και τους αριστερούς σοσιαλιστές, αυτούς που πρώτοι κατήγγειλαν την παραμόρφωση της ιδέας του κομμουνισμού από την πολιτική πρακτική κρατών και […]
Υπάρχει μια κατηγορία σχολιαστών σε έγκυρες εφημερίδες που στάζουν χολή και δηλητήριο, χρησιμοποιούν την ημιμάθεια για επίδειξη γνώσης και το μισανθρωπικό «χιούμορ» για τη δολοφονία χαρακτήρων. Ένας τέτοιος έγραψε πρόσφατα ότι αποφεύγω να συζητήσω ή δεν καταλαβαίνω την έννοια της ελευθερίας. Μια και δεν φαίνεται να διαβάζει βιβλία, ας εξηγήσω μερικές βασικές έννοιες. Ας ξεκινήσω […]
Η πρόσφατη πολιτική φιλοσοφία έχει εισαγάγει μια σημαντική διάκριση μεταξύ της «πολιτικής» (la politique, politics) και του «πολιτικού» (le politique, the political), δύο διαφορετικών και αλληλοσυνδεόμενων μορφών άσκησης της εξουσίας. Ο Νανσί, ο Μπαντιού, ο Λακλάου, ο Ζίζεκ, ο Ρανσιέρ, ο Νέγκρι ή ο Μπαλιμπάρ χρησιμοποιούν κάποια μορφή της διάκρισης. Κατά τη Chantal Mouffe, η […]
Βασική επιδίωξη της φιλελεύθερης διανόησης είναι να νομιμοποιήσει την άσκηση της εξουσίας και της κρατικής βίας. Διακηρύσσει λοιπόν ότι το δίκαιο και η εξουσία είναι πολιτικά και ηθικά εξωτερικά το ένα προς το άλλο, ότι ο νόμος περιορίζει και εξανθρωπίζει την άσκηση της εξουσίας. Όσα περισσότερα νομικά δικαιώματα έχουμε τόσο λιγότερη εξουσία υπάρχει, μας λένε, […]
«Body No 132» γράφει η κάσα του πνιγμένου μετανάστη. Την σηκώνουν δύο Ιταλοί στρατιώτες. Στην επόμενη φωτογραφία, είκοσι τέσσερις κάσες με νούμερα και γύρω τους επίσημοι με μαύρα κοστούμια. Ήταν οι Ευρωπαίοι επίσημοι που πέρσι τον Οκτώβριο σταμάτησαν την επιχείρηση διάσωσης Mare Nostrum που ξεκίνησε μετά την τραγωδία στην Λαμπεδούσα τον Οκτώβριο του 2013 όταν […]
